Άτεχνα ή απρόσεκτα έργα τέχνης πάνω στο χαρτί, μουτζούρες. Έτοιμες να πιουν καφέ με κάθε είδους παροξυσμό σου. Για την υπόκωφη ματιά σου, μοιάζουν μικροσκοπικά, ιδανικά, ουτοπικά ψήγματα.
Εύκολα στην δημιουργία και επιρρεπή στο κάλεσμά σου, τι άλλο να ζητήσεις;
Ολοσχερώς και αναμφίβολα δικά σου, κάτι σαν πλάσματα άνευ ιδίας βούλησης. Που δεν χρειάζονται συμβιβασμούς, προσαρμογές, υποχωρήσεις. Που χαίρουν άκρας ανεκτικότητας, κατανόησης, συμμερισμού. Με ιδιότητες ανθρώπων που δε σε προδίδουν ποτέ με τη συμπεριφορά τους. Και με στοιχεία εξαίσια και λεπτοδουλεμένα.
Μα αν διατρυπήσεις βαθιά μες το ουσιώδες, συνήθως μαύρο, χρώμα τους, θα βρεις κάποιον ανυπόστατο πυρήνα ή ένα αδιάσπαστο τίποτα;
Μουτζούρες, συνυφασμένες με όψεις εξευγενισμένων -σε κάθε επίπεδο- ανθρώπων. Και ποιός ο νικητής άραγε;